Moito se está a falar estes días de transfuguismo, mocións de censura, argalladas, corrupcións, voltas e reviravoltas da política. Máis aínda: de puro oportunismo. Actitudes, en moitos casos, que denigran a mesma palabra política. Estas, o que deberían cando menos, é espertar conciencias entre o pobo, pois non se pode permanecer impasibles ante tan ruín espectáculo. Ás veces parece que razóns non faltan para o recurrente “en política son todos iguais”. Cousa que, loxicamente, non é certa, pois polas súas obras coñecerédelos.
Hai a miúdo unha grande falta de escrúpulos por parte dalgunhas e dalgúns á hora de gobernar. Todo vale con tal de ocupar o sillón e facerse o líder mesiánico que o pobo precisa. Utilízase o que sexa e acúsase do que sexa a quen sexa. Móntase un circo se fai falla; coma o que se está a montar en Silleda entre o PP, PsoE e independentes. O mesmo acontece á hora de facer oposición. Ata hai quen queréndose esquecer de como gobernaba, fai oposición do que él mesmo facía cando tiña poltrona e bastón de mando. E non faltan seareiros que acomparsan tales actitudes. Cando se concibe a política dende a convicción caciquil e dende o interese persoal, non importa estar agora a aplaudir e ser cómplice do desgoberno dun, para máis tarde ser un acérrimo defensor do que veña. Farase o que faga falla; nada importa. Despois de todo, parece que tamén hai quen ten estómago para comulgar con rodas de muíño e crer o que lle boten.
Ante tal situación o que non pode valer é o acostumarse ao esperpento, ao circo, á demagoxia... E o máis grave aínda: a actuármonos deste xeito sen ruborizarnos.
Pero quede claro que o BNG non é o monaguillo de ningún funeral, nin a charanga de ningún espectáculo, pois non somos todos iguais.
Publicado o 4/10/09
Pablo Santomé Soto
Responsábel Comarcal de Galiza Nova
Sem comentários:
Enviar um comentário
Opina e participa.