Carta Aberta

Non, non me doeron nada os resultados electorais do 2007. Aquela noite electoral o meu máximo desexo era que o PSOE acadara a maioría absoluta, por unha soa razón: que se esnafraran eles sós sen salpicar ao BNG. A sorte non se puxo do meu lado aquela noite e quixo que o PSOE ficara en minoría. A partires de aí fomos de espectáculo en espectáculo, de mentira en mentira e de estratéxia en estratéxia, que para iso si ten tempo o goberno municipal por moi minoritario que sexa. Aquela noite electoral, mentras o PSOE celebrara o seu trunfo, eu estaba na Sede do BNG, recibindo pésames e as primeiras impresións dos propios votantes da candidatura do PSOE. Viñan botábanse as mans á cabeza por que disque había elementos no goberno moi perigosos. Recomendábanme entrar no goberno para controlalos e poñer orde e sentido común. A miña resposta, textual e sen acritude, foi: “ vos poñedes ao lobo a gardar das ovellas e logo vides onda min para que garde do lobo que non coma as ovellas. Moitas grazas”. O outro día, un/unha silledense decía que eu o/a decepcionara porque non asumín a responsabilidade que ( segundo el ou ela) as furnas me deran: entrar no goberno para controlar a dous elementos moi perigosos para que Paula poidera traballar por Silleda. Só os dictadores pensan a política como unha relación de vasalaxe, os demócratas acreditamos na política como unha relación en pe de igualdade, de respecto mutuo, no que cada quen asume as súas propias responsabilidades. Resístome a crer que os silledenses votasen unha candidatura con elementos moi perigosos porque non falaría moi ben dos/as silledenses. Pero se queremos afondar neste tema eu boto unha pregunta ao aire tamén. ¿quen é máis perigoso, dous elementos que levan anos na política municipal sen obter ningún beneficio a cambio ou aquel outro que a sabendas de que hai dous elementos moi perigosos se xunta con eles co fin último de sentar na poltrona, administrar xustiza? En política o máis fácil é decepcionar. Os únicos que nunca chegan a decepcionarse son aqueles que profesan o papanatismo. A min o PP nunca me decepcionou nin me decepcionará. Non ten capacidade para elo porque non agarda nada deles. Tampouco o PSOE tén moita capacidade para decepcionarme porque tampouco agardo gran cousa del. Pero sí agardaba, aínda que só fora porque fun eu quen co voto do BNG lles deu o goberno de Silleda, un aceno, aínda que só fose de cara para a galería, que xustificara que o tiñan merecido. Non houbo nada de nada. Agrádame sentir que decepcionei a algúns. Seguro que os que se senten decepcionados son aqueles que pensan que os cambios de goberno son só cambios de caras, non cambios de actitude.

Publicado o 7/07/09

Carme Fidalgo